کتاب سینمای دیوید لینچ

مک گوان با در نظر گرفتن کل دوران حرفه ای فیلمساز، بازی لینچ را با فانتزی بررسی می کند و تأثیر سیاسی، فرهنگی و وجودی سبک منحصر به فرد او را دنبال می کند. هر فصل در مورد ایده غیرممکن در یکی از فیلم های لینچ، از جمله مخمل آبی و مرد فیل که مورد تحسین منتقدان قرار گرفت، بحث می کند. بزرگراه گمشده و درایو مالهالند که با نقشه متراکم طراحی شده است. مک گوان با نظریه پردازان «عصر طلایی» مطالعات فیلم (کریستین متز، لورا مولوی و ژان لوئی بودری) و با اندیشه زیگموند فروید، ژاک لاکان و هگل درگیر است. مک گوان با استفاده از عجیب بودن لینچ به عنوان نقطه عزیمت، بعد جدیدی به حوزه مطالعات مولف می‌افزاید و لینچ را به عنوان منبع برداشتی جدید و رادیکال از فانتزی نشان می‌دهد.