آدم خواران

آدم‌خواران روایتی است از تاریک‌ترین لحظه‌های تاریخ بشر؛ زمانی که خرد، خاموش و صدای کرکننده‌ی جمع، به تبر تبدیل می‌شود. ژان تولی، نویسنده‌ی فرانسوی، در این رمان کوتاه، با زبانی که گاه گزارش‌وار و بی‌رحمانه است و گاه شاعرانه و سوزناک، نشان می‌دهد که خشونت لزوماً از چهره‌‌های ناآشنا برنمی‌آید؛ بلکه ممکن است از لبخند همسایه یا حتی از نگاه دوست آغاز شود.

این اثر بر پایه‌ی رویدادی واقعی نوشته شده که در تابستان داغ سال ۱۸۷۰، در روستای کوچک اوتفای در جنوب غربی فرانسه رخ داد. این اثر با نثری تند و بی‌پروا، به بازسازی جنایتی می‌پردازد که مردم یک روستا، زیر فشار شکست‌های نظامی، شایعات بی‌اساس، فقر، خشکسالی، ناآگاهی، با دستان خود آن را رقم زدند؛ جنایتی علیه مردی از خودشان که پیش‌تر از کمک‌ها و بزرگواری‌های او بهره‌مند بودند؛ اما در جنون دسته‌جمعی خود، نه‌تنها گذشته‌اش را فراموش کرده‌اند، بلکه او را مظهر خیانت و دشمنی پنداشتند و به هولناک‌ترین شکل او را شکنجه کردند، کشتند و حتی بدنش را تکه‌تکه کرده، بر آتش نهادند.