کتاب آنارشیسم

 در این‌ میان دوستی‌اش با ماری لوییز برنری مهم‌ترین نقش را در کشاندن او به فعالیت‌های آنارشیستی، در فاصله‌ی سال‌های ۱۹۴۰ تا ۱۹۴۹، داشت. وودکاک استاد زبان انگلیسی در دانشگاه واشنگتن و نیز استاد زبان انگلیسی و مطالعات آسیایی در دانشگاه بریتیش کلمبیا بود، اما در ۱۹۶۳ از کار تدریس در دانشگاه کناره گرفت تا وقت خود را به‌تمامی صرف نوشتن کند. او یکی از سردبیران نشریه‌ی گزارش جنگ و آزادی و همچنین سردبیر و بنیان‌گذار نشریه‌ی ادبی اختیارگرا به‌ نام ناو(اکنون) بود. او سال ۱۹۹۵ درگذشت. کتاب‌هایش جایزه‌های ادبی بسیار برد و در ۱۹۷۳ به خاطر دستاوردهایش در نگارش کتاب‌های هنری و علوم انسانی جایزه‌ی مولسون، که معتبرترین جایزه در کاناداست، نصیب وی شد. حدود چهل کتاب نوشته است که عمدتا شامل سفرنامه، تاریخ، شعر، نقد ادبی و زندگی‌نامه‌ی بزرگان و نخبگان آنارشیست است. این زندگی‌نامه‌ها درباره‌ی کروپوتکین، پرودوناسکار وایلد و شبه‌آنارشیست‌هایی مانند آلدوس هاکسلی و جرج اورول است. در این‌جا شماری از آخرین کتاب‌هایش را نام می‌بریم: نفی و طرد سیاست (۱۹۷۲)، هربرت رید (۱۹۷۲)، چه ‌کسی امپراتوری بریتانیا را نابود کرد؟ (۱۹۷۴)، گابریل دومون (۱۹۷۵) و یادداشت‌هایی درباره‌ی دیدارها (۱۹۷۵). کتاب آنارشیسم او یکی از برجسته‌ترین بررسی‌های نظری و تاریخی درباره‌ی اندیشه‌ها و جنبش‌های «طرف‌دار اختیار» است.