کتاب در تو در تو

در رمان «در هزار تو» یا «در تو در تو» آلن رب گری یه با بازی کلامی و فضا سازی و کم رنگ کردن داستان روایت را پیش می برد. استراتژی افراطی و غیر متغارف اطلاع ندادن، عینی گرایی صرف در همه متن، فقدان هویت فردی و حتی نداشتن نام و خاطره شخصیت ها نیز از دیگر مشخصه های اثر است. رمان دارای جزئیات فراتر از رمان های دیگر است ولی نه در خدمت زمینه چینی برای داستان(کدام داستان؟) و نه همچون رمان های مدرنیستی در ترکیب با کنش های خاطره ها و تداعی ها، جزئیات و نقش کارکردی شان گاه چنان فراموش می شود که گویی هدف اصلی رمان توجه به همین جزییات است و بس(آشنایی زدایی).

در این رمان زمان متوقف است. نگاه او چشم مخاطب را با لنز دوربینی همراه می کند که دقیق و با آرامش به اجزای اشیاء و انسانها و خیابانها اشاره دارد. او گاه یک تصویر را چند بار تکرار می کند بدون استفاده کاربردی از این تکرار. در این رمان نه در انتظار فرود باید باشیم نه در انتظار فراز و نه حتی معرفی یک کاراکتر. درست مثل شخصیت کودک که هرگز نمی توان پی برد که چرا اینگونه فکر می کند!؟ تنها باید خود را به نگاه نویسنده سپرد تا فقط ببیند و بگذرد...