کتاب پیمان خونی

کتاب پیمان خونی حاوی ۱۵ داستان کوتاه از بهترین داستان‌های ماریو بندتى را در بر می‌گیرد. ماریو بندتى در کنار به‌نقدکشیدن مسائل اجتماعی و سیاسی، به درونیات شخصیت‌های داستانش توجه ویژه‌ای نشان داده و احساسات عمیق انسانی را به‌خوبی ترسیم کرده است. اسامی این داستان‌ کوتاه‌ها عبارت است از «بودجه»، «فنجان‌ها»، «جنگ و صلح»، «نامزدی»، «تعقیب»، «پایان نفس‌تنگی»، «ژول و ژیم»، «همهٔ بیوه‌های مارگارت سولاوان»، «عجب... چه حیف!»، «سکو»، «چشم سوم»، «مرگ»، «ناهار با شک و تردید»، «آتش‌نشان» و «پیمان خونی».

می‌دانیم که داستان کوتاه به داستان‌هایی گفته می‌شود که کوتاه‌تر از داستان‌های بلند باشند. داستان کوتاه دریچه‌ای است که به روی زندگی شخصیت یا شخصیت‌هایی و برای مدت کوتاهی باز می‌شود و به خواننده امکان می‌دهد که از این دریچه‌ها به اتفاقاتی که در حال وقوع هستند، نگاه کند. شخصیت در داستان کوتاه فقط خود را نشان می‌دهد و کمتر گسترش و تحول می‌یابد. گفته می‌شود که داستان کوتاه باید کوتاه باشد، اما این کوتاهی حد مشخص ندارد. نخستین داستان‌های کوتاه اوایل قرن نوزدهم میلادی خلق شدند، اما پیش از آن نیز ردّپایی از این گونهٔ داستانی در برخی نوشته‌ها وجود داشته است. در اوایل قرن نوزدهم «ادگار آلن پو» در آمریکا و «نیکلای گوگول» در روسیه گونه‌ای از روایت و داستان را بنیاد نهادند که اکنون داستان کوتاه نامیده می‌شود. از عناصر داستان کوتاه می‌توان به موضوع، درون‌مایه، زمینه، طرح، شخصیت، زمان، مکان و زاویه‌دید اشاره کرد. تعدادی از بزرگان داستان کوتاه در جهان «آنتوان چخوف»، «نیکلای گوگول»، «ارنست همینگوی»، «خورخه لوئیس بورخس» و «جروم دیوید سالینجر» و تعدادی از بزرگان داستان کوتاه در ایران نیز «غلامحسین ساعدی»، «هوشنگ گلشیری»، «صادق چوبک»، «بهرام صادقی»، «صادق هدایت» و «سیمین دانشور» هستند.