کتاب زندگی مشترک بدون فریاد

«زندگی مشترک بدون فریاد» نوشته هال ادوارد رانکل و جنی رانکل است و دربردارنده راهکارهایی برای حفظ آرامش، رشد کردن و صمیمی‌تر شدن است. در بخشی از کتاب می‌خوانیم: تقریبا همه می‌خواهند ازدواج کنند. دخترهای کوچک درباره جشن‌های بزرگ عروسی، رؤیاپردازی می‌کنند و پسرها هم، حتی پیش از آنکه چیزی به زبان بیاورند، درباره دختر رؤیاهایشان خیال می‌بافند. بانوان جوان چند گام جلوتر می‌روند و خود را در خرید عروسی و دیگر مراسم مربوط به آن می‌بینند. مردان جوان با وجود‌ترس از تعهد، همچنان به‌طور مستمر در پی یافتن دختری رؤیایی‌اند که ارزش ازدواج و زندگی مشترک تا آخر عمر را داشته باشد. و البته که آنها کمدی‌های عاشقانه را تماشا می‌کنند. درست است بیشتر پسرها کمدی‌های عاشقانه می‌بینند؛ نه به این دلیل که به شخصی علاقه‌مند هستند؛ بلکه به دلیل اینکه در پایان تمام کمدی‌های عاشقانه، زوجی به هم می‌رسند. شخصیت‌های فیلم می‌خواهند این مسئله را تجربه کنند. دوستان این شخصیت‌ها، آنها را به این مسئله‌ترغیب می‌کنند و تماشاچیان برای دیدن این رویداد سر و دست می‌شکنند. اگر شخصیت‌ها با هم ازدواج نکنند، فیلم‌های عاشقانه ساخته نمی‌شوند. به تمام فیلم‌های کلاسیک نگاهی بیندازید. همه ما این فیلم‌ها را دوست داریم؛ زیرا علاوه بر آنکه به نحوی باورنکردنی سرگرم‌کننده‌اند، بر یک واقعیت نیز متمرکز شده‌اند: تقریبا همه می‌خواهند ازدواج کنند. بله، تقریبا همه می‌خواهند ازدواج کنند. با این حال، تعداد بسیار کمی از ما واقعا می‌خواهیم متأهل باشیم. متأهل بودن، واقعا متأهل بودن، بیش از آنچه بر پرده سینما نشان داده می‌شود، تلاش می‌خواهد. حتی مشاوره قبل از ازدواج یا دیدن رابطه فوق‌العاده والدینمان نمی‌تواند ما را به‌اندازه کافی آماده کند. متأهل بودن ـ تأهل واقعی برای تمام عمر ـ نیازمند ایجاد سطحی از بلوغ است که کمتر تجربه‌ای در زندگی می‌تواند به پای آن برسد؛ نوعی بلوغ که مشخصه آن توانایی پذیرش آسیب‌ها، بخشندگی بسیار و صبر بی‌پایان است.