کتاب تکنیک درمان در روانکاوی

زمینه ی حرفه ی درمانگری روان در سال های پایانی سده نوزدهم شکل گرفت و موسس و پدر این حرفه ی نو زیگموند فروید بود. روش درمانی فروید از روانشناسی نوینی برخاسته بود که آن را با نام روان کاوی می شناسیم و در مرحله ی نخستین شکل گیری این روش بر اساس تجربه های بالینی بوزف برویر و زیگموند فروید در مجموعه مقاله هایی با عنوان مطالعاتی درباره ی هیستری» در سال ۱۸۹۵ به جامعه ی پزشکی شد. سپس با انتشار «تعبیر رویا» به قلم فروید (۱۹۰۰) دانش روانکاوی پا گرفت و با شتابی شگفت انگیز در همه ی جوامع متمدن جهان منتشر شد چنان که تا نیمه ی قرن بیستم روانکاوی را مترادف روان درمانی می پنداشتند، حال آن که درمان روانکاوانه فقط بخشی از روانکاوی است و روان درمانی به معنای عام، در همه ی گونه های دیگر درمان نیز حضور داشته است. می دانیم که هم شیوه های درمانی سنتی عامیانه و غیر علمی، هم درمان های علمی پزشکی همواره با نوعی روان درمانی همراه است. اما روان درمانی روشمند و حرفه ای بی تردید بر اساس روان کاوی فروید به وجود آمد و در جهت های مختلف شکل گرفت و به مکتب های گوناگون منشعب شد. در این کتاب آرا و نظرات زیگموند فروید در باب روان درمانی در اختیار علاقه مندان قرار گرفته است.