کتاب آداب دیکتاتوری

آداب دیکتاتوری قرار است نگاهی بیندازد به دو ابزاری که دیکتاتورها در دست دارند و با استفاده از آن قدرت خود را تامین می‌کنند:‌ کیش شخصیت و وحشت. اگر یک دیکتاتور موفق شود که مردم را بترساند یا آن‌ها را وادار کند که او را تحسین کنند، مدت بیشتری دوام می‌آورد.

فرانک دیکوتر معتقد است که حتی در طول قرن بیستم هم صدها میلیون نفر برای دیکتاتورهایشان هورا کشیدند آن هم درست در زمانی که در مسیر بردگی گام برمی‌داشتند. دیکتاتورها ابزار مختلفی دارند. با استفاده از کشتن و نابود کردن، فریب دادن آدم‌ها، تقلب و تفرقه اندازی کار خود را پیش می‌برند و قدرت را در دست می‌گیرند اما در طولانی مدت همان کیش شخصیت، کارآمدترین شیوه است. 

«این کتاب می‌خواهد کیش شخصیت را در جای اصلیِ خودش قرار دهد: در قلب استبداد. در دیکتاتوری‌ها وفاداری به یک فرد مهم‌ترین چیز بود، حتی مهمتر از وفاداری به یک دین... دیکتاتورها به مردمشان دروغ می‌گفتند، اما آن‌ها به خودشان هم دروغ می‌گفتند. آنان مدام یا گرفتار تکبر بودند یا پارانویا، و در نتیجه به تنهایی تصمیماتی می‌گرفتند که پیامدهای مخربی داشت و جان میلیون‌ها آدم را گرفت.»