کتاب کبوتران روی چمن

تمام داستان این رمان در بازهٔ زمانی یک روزه در شهری در آلمان اشغال شده می‌گذرد. جایی که صدای هواپیماهای جنگی برفراز شهر بر تنش‌ زندگی‌ها می‌افزاید، ما شاهد زندگی مردمانی هستیم که قربانی جنگ و وحشت ناشی از آن هستند:

«کارلا هنوز مستمری و مقرری عایدش نشده بودو خانم برند دخترش را ذید که نگران و ناراحت از درون سایه‌ی برج کلیسای جامع پا به این فانوس صورتی، این بندر آرام زندگی، این خلیج ساکت، این جزیره دایه‌های مهربان گذاشت: موجودی از دست رفته. کارلا از دست رفته بود.

قربانی بود، قربانی جنگ، برای مولوخ بر زمین زده شده بود، مردم از قربانی‌ها دوری می‌کردند، از نظر مادرش او از دست رفته بود، از نظر محافلِ آبرومندِ مادرش، از دست رفته بود، از نظر تمام آن تبار و اخلاقیاتی که سرپناه خانوادگی‌شان را ربود از دست رفته بود. ولی حالا دیگر چه فرقی می‌کرد؟…»

کؤپن در این داستان پازل به هم‌ریخته‌ای می‌سازد از زندگی زنان و مردانی که مدام در تلاش‌اند برای درک شدن، فهمیده شدن و عاشق شدن، اما فریادهای طلب کمکشان پشت صدای آژیرها، ناقوس‌ها، بوق ماشین‌ها و داد دیگران شنیده نمی‌شود.

کبوترانِ روی چمن در نهایت در سال ۱۹۶۲ موفق شد جایزه ادبی بوشنر را از آنِ خود کند.