لیلی و مجنون

"نظامی گنجوی" این مثنوی خارق العاده را با چنان زبان سلیس و شیوایی سروده که همین نگارش بلیغ، به داستان زیبایی دوچندانی بخشیده است. در مجموع نحوه ی سرایش منحصر به فرد "نظامی گنجوی" باعث شده تا "لیلی و مجنون" او، از آثار باقی شاعران که همین داستان و محتوا را در منظومه های دیگری سرودند، یک سر و گردن بالاتر باشد.
داستان با زندگی پدر مجنون شروع می شود که از همه چیز برخوردار بوده الا فرزند. بنابراین با به دنیا آمدن قیس بنی عامر، گویی دنیا را به پدر داده اند. قیس که دردانه ای بانزاکت و خوش چهره است، در مکتب دل به عشق لیلی می بندد. قیس گمان می برد که لیلی از عشق او آگاه نیست اما لیلی هم در عشق او می سوزد و از ترس آبرو چیزی به زبان نمی آورد. ملاقات های پنهانی آنان هم با پیچیدن خبر عشقشان چندان دوام نمی آورد و حال قیس از فراق لیلی رو به جنون می رود. پدر که فرزندش را آشفته و آشوب می بیند برای خواستگاری این دختر ترک پریچهره قدم پیش می گذارد اما پدر لیلی به دلیل حال و روز آشفته ی قیس قبول نمی کند. این چنین قیس سر بر بیابان نهاده و مجنون و آواره ی لیلی می شود.