کتاب مغالطه های پرکاربرد

درباره کتاب مغالطه‌های پرکاربرد

«مغالطه» یکی از مفهوم‌های مهم در زندگی انسان است؛ زیرا بخش بزرگی از اندیشیدن انسان خودفریبی یا دیگرفریبی است. انسان در حالت طبیعی‌اش به سمت حقیقت حرکت نمی‌کند و حتی دوستدار حقیقت نیست؛ خودش را دوست می‌دارد و چیزهایی را که به او خدمت می‌کنند و او را بهتر از آنچه هست نشان می‌دهند و خواسته‌هایش را برآورده می‌کنند؛ چیزهایی را دوست می‌دارد که عامل‌های «تهدیدکننده» او را شناسایی و نابود می‌کنند.

دست‌کم دو شیوه برای مطالعۀ مغالطه‌ها وجود دارد. یکی شیوۀ سنتی است. در شیوۀ سنتی، نشان می‌دهند که از چه راه‌هایی می‌توان استدلال‌های ناصحیح را صحیح جلوه داد؛ این راه‌ها را تعریف می‌کنند، دربارۀ آنها توضیح می‌دهند، و نمونه‌هایی از آنها را ذکر می‌کنند. شیوۀ دیگری نیز وجود دارد که عمیق‌تر است؛ در این شیوه، ارتکاب مغالطه به تلاش انسان برای تحقق منافع و امیال نامعقولش ربط داده می‌شود. با شیوۀ نخست، دانشجویان صرفاً اسم و تعریف مغالطه‌ها را به‌خاطر می‌سپرند و چیز زیادی یاد نمی‌گیرند. همان اسم‌ها و تعریف‌ها را هم بسیار زود فراموش می‌کنند. ذهنشان تا حد زیادی دست‌نخورده باقی می‌ماند و بنابراین دگرگونیِ اساسی‌ای در ذهنشان رخ نمی‌دهد. اما شیوۀ دوم کمک می‌کند تا دانشجویان بینشی ماندگار به شیوۀ کار ذهن در این زمینه پیدا کنند؛ اینکه ذهن انسان چگونه برای پیش‌بردن هدف‌هایش از استدلال‌های ناصحیح و «ترفند»های فکری استفاده می‌کند.

کتاب مغالطه‌های پرکاربرد را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم؟

این کتاب به علاقه‌مندان به فلسفه و منطق پیشنهاد می‌شود.

چرا باید کتاب مغالطه‌های پرکاربرد را بخوانیم؟

این کتاب، برای روشن‌کردنِ مفهوم مغالطه تنها به گفتنِ نامِ مغالطات نمی‌پردازد و حتی این کار را تا حدودی بیهوده می‌داند؛ چون معتقد است که خواننده‌های کتاب، صرفاً اسم و تعریف مغالطه‌ها را به خاطر می‌سپرند و چیز زیادی یا نمی‌گیرند و همان اسم‌ها و تعریف‌ها را هم بسیار زود از یاد می‌برند. کتاب، از روشِ دیگری برای آموزش مفهومِ مغالطات استفاده می‌کند؛ در فرآیندِ هر مغالطه، مغزِ انسان فرآیندی را طی می‌کند تا منافع و امیالش محقق شوند و کتاب برای روشن‌کردنِ مفهوم هر مغالطه، فرآیندِ طی‌شده توسط مغز انسان را توضیح می‌دهد. در این روش، خواننده‌ها بینشی به شیوه کارِ ذهن در این زمینه پیدا می‌کنند؛ اینکه ذهن انسان چگونه برای پیش بردن هدف‌هایش از استدلال‌های ناصحیح و «ترفند»های فکری استفاده می‌کند.