کتاب منطق الطیر

هدهد که از همه داناتر است به آنها پیشنهاد می‌کند که سیمرغ افسانه‌ای را پیدا کنند. هر یک از پرندگان نشان‌دهنده یکی از ضعف‌های شخصیتی انسان است که مانع از رسیدن نوع بشر به روشنایی و آگاهی می‌شود. هدهد این پرندگان را هدایت می‌کند و به آنها می‎گوید که باید از هفت وادی عبور کنند تا به محل زندگی سیمرغ برسند.

هر کدام از این هفت وادی، همچون یک ماموریت بزرگ بر سر راه پرندگان قرار دارد. وادی طلب، با کنار گذاشتن همه تعصبات، باورها و بی‌ایمانی‌ها آغاز می‌شود و وادی عشق، جایی است که عقل به خاطر عشق رها شده است. در وادی معرفت، دانش دنیوی به کلی بیهوده می‌شود و وادی استغنا جایی است که تمام خواسته‌ها و دلبستگی‌های دنیوی کنار گذاشته می‌شود. وادی توحید، به پرندگان می‎فهماند که معشوق فراتر از همه چیز اعم از هماهنگی و کثرت و ابدیت است و وادی حیرت جایی است که رهرو از زیبایی معشوق، متحیر می‌شود و غرق در هیبت، می‌بیند که هرگز چیزی ندانسته و نفهمیده است. آخرین وادی "منطق الطیر" از "شیخ فرید الدین عطار نیشابوری"، فقر است که به فنا منجر می‌شود.