کتاب تمدن و سرمایه داری 1

 فرناند برودل با مکتب تأثیرگذار تاریخگرایی نو مرتبط است که از گسست بزرگ از پارادایم روایی مسلط در اوایل قرن بیستم حمایت می کرد. و رویکردی به تاریخ را در بر می گرفت که علوم اجتماعی را با تاریخ مشکل محور ادغام می کرد. برودل به‌عنوان یکی از تأثیرگذارترین مورخان قرن بیستم ستایش می‌شود، اما. برودل خود را در انبوهی از مواد غوطه ور کرد و با داستان های معقول و منطقی برای گفتن ظاهر شد، فهم نظریات او در عمل کمی مشکل است.

« بین سدههای پانزدهم تا هجدهم وقتی جمعیت افزایش یا کاهش می یافت، همه چیز تغییر می کرد. در هنگام افزایش جمعیت، تولید و تجارت نیز فزونی می گرفت. زمین های بایر، | جنگل ها، مرداب ها و تپه ها به زیر کشت میرفتند؛ صناعت پخش می شد؛ روستاها و شهرها توسعه می یافتند؛ افراد مایل به جابه جا شدن چند برابر می شدند و بسیاری پاسخ های مثبت به چالش فشارهای افزایش جمعیت داده می شد. البته به همان نسبت، جنگ ها و درگیری ها، سودطلبی و باغی گری نیز افزایش می یافت؛ سپاهیان و گروههای مسلح نیز زیاد می شدند؛ جوامع در مقیاسی بسیار بزرگ و در زمان خود به طور غیر عادی طبقات نو کیسه و ممتاز تولید می کردند؛ دولیت ها در هر دو جهت خوب و بد رشد می کردند؛ تحقق کارهای ممکن به نسبت شرایط معمول بسی آسان تر می شد. این ها نشانه های معمول بود. افزایش جمعیت همیشه موهبتی بی ضرر نیست؛ گاه سودمند است و گاه نتیجه معکوس میدهد. هر جمعیت، وقتی افزایش می یابد، رابطه اش با فضایی که اشغال کرده و ثروتی که در اختیار می گذارد متفاوت می شود.»